Premio Nadal to najważniejsza nagroda literacka w Hiszpanii. Ramiro Pinilla otrzymał ją w 1960 r. za swoją debiutancką powieść "Ślepe mrówki".
"Ślepe mrówki" to opowieść o kilku dniach życia ubogie, mieszkającej na wybrzeżu, rodziny. Po katastrofie statku, usiłuję wypłukany z wraku węgiel wydrzeć morzu i zachować na zimę. Morderczą pracę obserwujemy z kilku perspektyw. Zależności i powiązania pomiędzy bohaterami są ścisłe nie tylko ze względu na pokrewieństwo, ale i wspólną pracę i walkę o lepszy los. Mimo to, każdy jest skupiony na swoich indywidualnych celach.
14 letni Ismael jest narratorem prowadzącym, ale do głosu dochodzą też kolejni członkowie rodziny, relacjonując niemal te same wydarzenia. Perspektywa zmienia się wraz z narratorem, a dla każdego z uczestników to dramat innego rodzaju. Wszyscy tracą coś dla nich istotnego. Jeśli nie rezygnują dobrowolnie, to cierpią w wyniku okoliczności, zrządzenia losu, woli Boga. Wszystko jest kwestią punktu widzenia. Portrety bohaterów są wyraziste i pełnowymiarowe, a sami bohaterowie bardzo zróżnicowani.
Pinilla ukazał w powieści wszystkie bodaj, albo niemal wszystkie, aspekty ludzkiego życia. Jest dewocja i ateizm, ślepy upór i słabość, alkoholizm, macierzyństwo i jego brak. Przeważa jednak temat pracy, która wyniszcza i wyjaławia, jest już tylko walką o fizyczne przetrwanie. W tym splocie dramatów najwyraźniej rysuje się pytanie o człowieczeństwo. A może ludzie to tylko ślepe mrówki, działające tak, jak zaprogramowała je natura?
Autor: Ramiro Pinilla
Tytuł: Ślepe mrówki
Tłumaczenie: Kalina Wojciechowska
Wydawnictwo: Czytelnik
Data wydania: 1965
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz