Nawroty nocy, Patrick Modiano

"Nawroty nocy" Patricka Modiano są specyficzną powieścią. Czytelnik już pierwszą linijką tekstu zostaje wrzucony w wir przyjęcia i potrzebuje dobrej chwili, by się odnaleźć. 

W rytm kolejnych tańców wirują obrazy, twarze, co chwilę inne fragmenty sali, strzępy rozmów i strzępy opowiadanej w powieści historii. Z każdym obrotem jest nowa odsłona, "zmiana oświetlenia" i nawroty  tej nocy ( stąd tytuł) w kolejnych ułamkowych wspomnieniach. To celowy narracyjny zabieg, mistrzowsko oddający skomplikowaną sytuację narratora. Forma, konstrukcja powieści jest tu najważniejsza, to ona dominuje nad treścią i równocześnie jest podstawowym nośnikiem informacji o emocjach i atmosferze wydarzeń. Urywki, migawki i nawroty oddają nerwowość, atmosferę zagrożenia. Tańczone tu tanga są jak walka, a przy tym oddają aurę półświatka, który baluje choć trwa wojna, bo w końcu to Paryż, i bryluje, bo w końcu jest u władzy. Władza jednak deprawuje i to doskonale widać w zachowaniu  i na twarzach nowej elity. Jedynie twarz narratora to twarz dziecięca, budząca zaufanie. Twarz anioła i Judasza, która pozwala zagrać każdą rolę, doskonale dostosować się do okoliczności, bo narrator jest bierny, bezwolny, całkowicie poddaje się losowi, płynie z prądem - jak sam mówi. Kim jest? Człowiekiem w sytuacji bez wyjścia. 

Autor: Patrick Modiano
Tytuł: Nawroty nocy
Tłumaczenie: Ewa Bekier
Wydawnictwo: Znak
Data wydania: 2014