Podróż zimowa, Jaume Cabre

"Podróż zimowa" to 14 opowiadań, które powstały w 2000 r. Poprzedziły "Wyznaję" i "Głosy Pamano" i można w nich odnaleźć elementy wspólne z obydwiema późniejszymi powieściami. Wielbiciele Jaume Cabre będą zachwyceni.

Podobnie jak w późniejszych powieściach dominuje pytanie o to, kto jest kim. Poszczególne wątki, pojawiające się w jednym opowiadaniu, powtarzają się zupełnie gdzie indziej. Postaci wracają w nowych wcieleniach, w innym czasie i przestrzeni. Podobnie wędrują przedmioty. Ta względność czasu i miejsca jest grą prowadzoną z czytelnikiem, zaproszeniem do zabawy, śledzenia wątków, motywów, przedmiotów, muzyki. Ta gra, którą czytelnik może podjąć, ale nie musi, bo każde z opowiadań jest też odrębną historią - zamkniętą i zaskakującą. Niemniej odkrywanie powiązań i kontynuacji tematów jest świetną zabawą. Czasem prostą, jak w przypadku wędrówki obrazu Rembrandta, choć z trzema kryminalnymi wątkami, czasem bardziej skomplikowaną, kiedy autor celowo myli tropy i postaci. Bohaterowie fikcyjni zyskują tu status postaci historycznych, święci mówią wersami Wergiliusza, a przysłowia zmieniają swoje pochodzenie. Cabre oszukuje czytelnika. Wprowadzone mistyfikacje są echem relatywizmu czasu. Plany czasowe i przestrzenie mieszają się, nakładają na siebie, by wyeksponować powracające tematy. "W pozornej przeciętności kryje się mądrość."(s. 85)

"Podróż zimowa" to 14 zaskakujących opowiadań, które można przeczytać osobno lub złożyć w większą całość. Czytane osobno są zdumiewającymi historiami o płatnych mordercach, oszustach, muzykach, którzy widują duchy, nieszczęśliwie zakochanych, wielopiętrowych spiskach i fałszowaniu dzieł sztuki. Jest nawet historia rodziny wielkiego rabina Chaima Mattesa z Łodzi i jego potomków. One też ukrywają prawdę, choć nie sposób tu mówić o przeciętności. Są naprawdę dobre. Bardzo dobre. 

Autor: Jaume Cabre
Tytuł: Podróż zimowa
Tłumaczenie: Anna Sawicka
Wydawnictwo: Marginesy
Data wydania: 9 maja 2018