"Żar" to objętościowo niewielka książeczka, jednak emocje, które ją budują są wielkie. Sándor Márai zdołał pokazać jak na przestrzeni lat zmienia się przyjaźń, a potem i podejście do życia głównego bohatera. "Żar" to powieść psychologiczna i filozoficzna rozpisana na całe życie głównego bohatera - Henryka.
Trwająca niemal całe życie, bo zapoczątkowana w dzieciństwie, przyjaźń Konrada
i Henryka okazuje się być... Otóż wcale się tego nie dowiemy, ani czym była,
ani czym nie była. Poznajemy konsekwentnie tylko jeden punkt widzenia,
generała, jego wersję wydarzeń, jego domysły i pozostaje pytanie czy są one prawdziwe.
"Żar" to głównie monolog generała. Teoretycznie rozmowa, ale w
rzeczywistości nie daje on czasu na odpowiedzi swojemu rozmówcy. Generał
pozornie chce poznać prawdę, ale zdanie już dawno sobie wyrobił i teraz
właściwie tylko przestawia swoją wersję wydarzeń. Z biegiem lat, a tych minęło
sporo, bo aż 41, zmieniają się jednak pytania, które generał chce postawić
dawnemu przyjacielowi. Wraz z wiekiem zmienia się postrzeganie świata i system
wartości bohatera i tę ewolucję czytelnik ma okazję prześledzić. W końcu nie
padają pytania o przeszłość, o minione wydarzenia, choć paść miały i generał
dręczył się nimi pół życia. Marzył o poznaniu prawdy, rozwikłaniu zagadki.
Miały paść pytania o przyjaźń, miłość, zdradę, ale nie zostały wyartykułowane.
Zostały zawieszone, Márai skierował je tylko do czytelnika, więc odpowiedź nie
pada. I to jest w dobrej literaturze
najlepsze, nie podsuwa trywialnych, banalnych odpowiedzi. "Żar" to
bardzo dobra literatura, więc mnoży pytania. Te najistotniejsze: o sens życia.
Czy o sensie życia decyduje namiętność - żar? Co jest prawdą? Istotniejszy jest
fakt, czy jego interpretacja?
Namiętności - ogrom namiętności wpisany w tę powolną w gruncie rzeczy narrację
sprawia, że mimo braku wartkiej akcji powieść ani przez chwilę nie nuży.
Autor: Sandor Marai
Tytuł: Żar
Tłumaczenie: Feliks Netz
Wydawnictwo: Czytelnik
Data wydania: 2015
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz